Krismas-ly stress

S-T-R-E-S-S-F-U-L

xmas today is very stressful

lots of things to do and yet nothing to get.

Globe is aggravating the problem. pinapahirap pa yung pag-uunli. grrr

pero medyo may ngiti na rin kasi dun ^_^

more than you could think

today is 15. supposedly, 16 is the date of the release of our grade.

shoot! i got a 2.25 in my eng. hate it. i never had as low as that for a course that i once loved. i really hate it!!!

i am not doomed to fail. i really know.

my ex prof told me that "it was their lost" when i didn't be part of TNB. she really believes in me. on what i can. but, now i am getting a 2.25. i can't say any good words for that.

i don't think it is my problem. it's not.

my blood is going into my head.

i can't believe.

worse, i can be a scholar and the dean lister. i super SUPER S-U-P-E-R hate it!

hate!

i can't be calm.

superheroes

i have watched lots of superhero movies. fantastic four. xmen. spidey. daredev and a lot more..

and so? wala lang. hahaha. it just triggered my desire for powers.

hahaha. i try to move plastics. control the air of the light. hahahaha.

but, this just a reality if there's such. what do they feel?

and what if i could move an object? am i not going to freak out?

tsk. XoxO

stop.

.

.

.

.

.

.

.

i could read your mind ^_^

new blog

i have new blog..

www.dreamportal5.blogspot.com

weee.. dream portal.. where dreams are made.. naks.. hahahaha

UNPLUGGED!!!

unplugged na bukas.. weee..

ano kaya ang mangyayari.. first time ko ito..

magbibigay ako ng updates.. saka uupload ako ng pics.. ^_^

new blog

weee.. i have made my new blog.. it is a need..

hmmm.. www.eyesbehindbars.blogspot.com ^_^

...???...

visit mo ha..

..

ang pagbabalik..

wala na naman kagilagilalas na kaganapan sa buhay ko yung tipong ako ang bida ng isang pelikula.. hahahha..

wala lang.. i realize lang.. hindi ako magaling.. yun lang.. siguro napuno ng hangin yung utak ko nung first term na parang pagdating ng 2nd term e huh.. hahaha.. ayun.. pinalabas ko na lahat.. pero it is very okay.. i repeat hindi naman basehan ang educational attainment.. hahaha..

anyway.. malapit na matapos ang term.. yippie.. wala lang.. i just want to end this term..

questions

hahahaha.. wala lang.. habang umaakyat lang kami sa DOIT hahaha nakakapagod.. super!!!

tanong lang.. bakit mahirap umakyat?

siguro maihahambing ko yan sa buhay.. anghirap umakyat pero ambilis bumagsak. hmmmmm..

^_^.. hirap no..

--------------

this is the day kung saan nabuo ang banda ko.. weee...

with the flow

(note: different style of thinking and making up the words)

let's go with the flow..

i'm an avid fan of tambalan.. SUPER.. (i recalled a text to them,, sabi vivid fan..) lagi nilang tinutuligsa kinukutya at iba pa ang mga kabit o term na ginagamit nila ay escabeche.. hahaha.. funny.. how they sarcastically drastically enjoy telling unfortunate words about them..

wawa naman sila.. well, kawawa nga sila kasi hinahamak ang kanilang pagiging human being.. HAHAHA.. pero come to think of it.. they break families.. they steal happiness.. and they disbond what is bonded by God.. (naku, papasok na tayo sa pagiging sacred ng kasal,,tsk,, meron kasing sect na maaari ang ibang ano.. hmmmm)

i totally disagree of their existence.. bakit ka kakabit? hello? ano ka ba? nakakabanas talaga yung ganyan. there is no love. lust pwede pa. ang gara ng mga ganitong topic.

may napanaginipan akong ganitong eksena.. paggising ko nanggigigil ako dun sa kumabet.. i hate it.. ang twist don e ang laki na nung anak. at tila pinapalayas pa kami sa bahay namin.. asus!!! lakas ng loob nila.. (sa panahong ito parang nararamdaman ko tuloy yung napanaginipan ko. ^_^) pero bakit nga ba ang lakas ng loob ng mga kabit?? yung parang sila yung legal? ang gara..

pero bakit nga ba may kumakabit? bakit? ewan.. way back early civilization.. polygamous pa ang umiiral.. siguro.. hmmmm.. may naiwan silang primitive blood.. hahaha.. pero diba dati may sabi sabi na pag product ng broken family magproproduce din ng broken family,...

yung mga ganyang tanong at topic.. i believe.. like the euthanasia.. or killing people.. (the preceeding terms are not alike..) ay di lang concerned with morality.. norms.. or religion.. it's in the culture.. (culture and norms are different.. may part ng culture na di norms..) yung kinagisnan..

MIT Tekno Teatro

may play kanina.. it was entitled romeo labs dyulet.. it was a jologs adaptation of the novel.. well, gabi na.. hahaha.. bukas na lang ako magkuwento pero it was,, a jologs adaptation..

puro mura kabastusan,, pero may lesson naman..

2bc..

welcome back!!!!!!!!!!!

antagal ko bago nagpost dito.. at syempre madami din yung di ko naipost dito.. yung hp.. yung conflict with hp.. yung trust (referred as a virtue hahahha) thing.. yung karmic wall.. yung mga get-togethers. yung blockmates.. dami!!!!!!!!!!!!!!!!!! super..

pero wala naman silang gaanong impact.. (ows.. di nga..)

well, napanuod ko na naman yung practice ng graduation nung gagraduate.. HAHAHAHAHA!!

pero parang halong saya at lungkot yung naramdaman namin.. saya kasi para sa kanila.. tapos na yung mga quizzes.. dept'l exams.. recitation.. at iba pa.. saya ulit para sa min na ilang years na lang kami na yung andun.. tapos na rin.. pero lungkot kasi pag kami na yung andun.. medyo malabo na magkita kami.. iba iba na yung tatahaking landas.. may pasulong at may paurong HAHAHAHA.. pero parang ansaya nila.. ang saya..

i just remember what a classmate said.. "hindi lahat ng ayaw nakakasama.. tulad ng pag-aaral di mo gusto pero kelangan mo.." i oppose.. hahahaha.. di mo kelangan ng edukasyon - mula sa apat na sulok ng paaralan.. di mo kelangan.. di iyon ang batayan ng pagiging tao - maging matalino.. pero habang tumatagal nagiging sukatan ng kagalingan ng isang tao ang kanyang talento at talino.. isang nakakalungkot na aspeto ng buhay..

hindi kasi importante kung alam mo yung derivatives.. yung trigonometric functions.. yung completing the square.. yung big bang theory.. yung balarila.. leksikon.. yung pronouns.. at iba pa.. unless gusto mong sumali sa isang game show!!!

hindi iyon importante.. hindi iyon ang batayan ng "existence" ng isang tao..

hindi iyon importante.. hindi ka maiiligtas ng talino mo.. hindi..

ang importante ang ginagawa mo.. kahit hindi ka matalino kung malinis ang kalooban mo.. at nakakatulong ka sa iba.. masasabi kong isang kang tunay na tao!!! hahaha..

hindi rin sukatan ng tagumpay ang edukasyon.. maraming mga nagpunyagi at yumaman at naging mabuting tao kahit hindi sila nakatapos ng pag-aaral o nakapagaral..

sino ba yung nag-oppose sa religion??? yung mga mahihirap at walang pinag-aralan?? yung mga outcastes ba?? sino yung gumawa ng mga makinang nagpapabuti ng gawain?? sino?? yung mga kuntento ba sa mano manong gawain?? sila ba?? o yung mga taong nais lamang na paunlarin ang "mankind" at hindi ang buong mundo - including its inhabitants niche and shelters...

SHARING:
1.knowledge
2.intelligence
3.wisdom

yan yung level of intelligence.. hahaha.. una if you know something you're knowledgeable.. if you mastered something.. you're intelligent.. but!!!! if you know and do what's right.. you're wise.. eto yung pinakamahirap at pinakamataas na antas..

bilang pangwakas.. hindi naman sa sinasabi kong dapat hindi tayo mag-aral.. hindi.. huwag mo lang iprioritize.. therefore, "i'm the ultimate breker of my own aphorism." - taken from Inday.. hindi importante ang pag-aaral.. pero since we are living in this world where education is the basis of one's worth.. kelangan mo parin.. =p

acutegastro_____________

i'm super back.. antagal kong nawala.. di ko nahawakan itong pc..

nagkasakit kasi e.. ayun.. di nakapasok nong sat..

anyway.. wala lang..

i tried to define some terms..

(note: the following words are based on what i think, therefore it is original.. but, if someone or somebody has done this before, i disclaim it..)

physical death is the loss of capabalitiy of living.
intellectual death is the loss of capability to think.
emotional death is the loss of capability to love and show emotions.
absolute death is the loss of capabalitiy of being remembered by the ones whom you spend part of your life.

wala lang.. hahahahha..

nt

gara.. nabasa ko na yung script namin.. it's so sluggish..

ahem.. ansaya ng nstp ko.. super.. funny.. i have many things to write but it WAS GONE..

whoa

anggaling.. wala lang.. happy bday kay ate kris.. then advance crisza..

pero ang masaya.. dl ako.. pero di lang normal na dl.. ako yung pinakamataas.. yesss.. yun lang.. hahaha.. upload ko na lang pag may time..

rest

ngayon ay eid'l fitr.. sana naambunan kayo ng grasya ng mga kapatid nating muslim.. yes.. hehehe

pero, nagswimming lang ako ngayon.. tapos nilagnat.. yess..

parang type kong irevise yung 1st chapter ng nobela ko.. hehehe..

at may pasok na ako bukas..

"nobody has the monopoly of knowledge" sabi yan ni gng. geraldine lopez-canlas.. magaling sya.. halatang wide reader..

movie trip

ang gara.. nang dahil sa passes nakanuod ako ng i've fallen for you.. hahaha.. medyo corny... (para yun sa kim-gerald fans.. ayoko na kuyugin niyo ako.. hahahaha..) maganda naman yung sub-plot.. hahahah.. saka yung chateau de flour.. hahah..

ang gara.. nag-away ang mga utols ko.. dahil sa 24.. pero ayos na.. reaction kasi e..

ang gara.. nakorek ko na naman ang aking propesor sa fil..

ang gara.. feeling ko parang mali ako sa analytic geom.. super.. hahaha

ang gara.. nakathird page na ako sa nobela ko..

ang gara.. ang ganda ng lecture ni mam geraldine canlas.. wooooo..

ang gara.. inaantok na ako..

de doble

hey, weirdo..

movie trip ako lately.. super.. gusto ko lang humabol sa ikot ng buhay.. at sa ikot ng pelikula..

the prince and me
>> ang minovie review ni bea.. cute ang storya.. mas cute ang cinematography..

ice princess
>> movie rev ni janelle.. ang galing ng physics.. ang laki ng butas ng ilong.. =)

notting hill
>> inendorse ni nori pati kim.. ang galing ni julia.. ganda ng when you say nothing at all..

honey
>> nipanuod ito namin sa room ni mam ladroma noon. sshhhh.. galing sumayaw ni honey..

fantastic four
>> ganda ni jessica alba.. galing ng special effects..

never been kissed
>> movie rev ko to.. galing at ganda ni drew.. funny pa..

just my luck
>> cute ni lindsay.. funny..

freaky friday
>> galing din..

the notebook
>> astig yung plot kahit predictable.. hmmmm..

john tucker must die
>> referred by abby.. funny..

i'll always know what you did last summer
>> di ko pa napapanuod

spiderman 3
>> di ko pa rin napapanuod.. pero ang ganda nung first part.. (napanuod ko na yun e. hahaha)

hollow man
>> galing nung sa gori.. hahaha

nobelista

balbal..

lalawiganin..

kolokyalismo..

pampanitikan..

---> gara nila.. ewan ko.. kami ay may quiz.. ang gara.. sus..

ang saya mag autocad.. nakakabusog.. haahha..

pero habang ako ang nakatunganga.. nais ko lang gumawa ng nobela.. yung malupit.. hahaha.. nabuhay si nap.. di ko lang alam kung ano ang kanyang apelyido.. hahaha

driew

hindi ako magaling mag-drawing..

sa art ap.. saka fil.. alangjones.. nagdrawing kami.. hay.. sabi na e..

i made the wrong decision.. sana sumali ako.. hay.. fatal..

..

...

....

ang weird sa salita.. LONG and SHORT.. diba.. ang gara.. sus..

....

...

..

.

tapos ko na yung poem ko..

just got lucky

and now i'm fallin; fallin fast again; why do i always take the fall; when i fall; in love..

kanta muna.. hehehe..

wala lang..gara kasi e.. gusto ulit kumanta.. pero mas mahigit dun.. more audience.. hahahaha.. angas.. pero totoo.. oo.. wala lang..

saka medyo naguguluhan ako.. kinakabahan ako e.. kung sasali ba ako sa stat quiz o hindi.. super gara ng feeling.. ewan ko.. parang challenge or safety.. yung ganun.. parang anghirap pumili.. kahit anong move may talo.. kahit anong choice useless.. basura.. may kickback.. patay.. pero ewan ko..

i am asking for His sign.. di ko lang alam kung dumating na at di ko lang napansin.. o di pa dumarating.. hay.. anghirap..

hay.. monday ngayon.. bukas tuesday.. new week na naman.. one down and ten to go.. hay.. parang ambagal ng ikot ng mundo.. hay.. dati ambilis.. hay.. tapos mag-isa na naman ako kakain.. lonely.. walang kasama.. kawawa..

pero ano ba naman ang magagawa ko diba.. siguro.. hmmmm//

"the best seat is not what you want
the best seat is not what you dream
the best seat is almost taken
the best seat is what you have."

dining experience

adik.. this week.. iba iba ang kinainan ko.. super adik.. nong tue.. sa mcdo.. nong thurs.. sa harap ng library.. kanina sa mga kinauupuan ng mga examinee..

ewan ko ba.. siguro dahil wala akong kasabay.. anong magagawa ko.. hay.. mahirap yun.. pero wala naman akong mahalagang sasabihin dito.. bukod sa struggle ko sa stat quiz saka eng class..

pero ano ba ang mahalaga self-actualization o personal development??

adik..

Zhi heng Song

cad10L.. hanep ang prof.. nagmumura.. yun lang..

ang prof ko sa eng11.. magaling.. at tingin ko mabait..

sa math14.. wala lang.. tingin ko magaling.. at napakabait.. kamukha ni mam orante.. hehehe.. nakakatuwa..

bukas,, wala lang.. 1:30 pasok ko..

susmiyo

susmiyo talaga..

ang aga ko pa namang pumasok.. mga 8 something.. tapos anak ng surot.. walang prof.. namuti ang mata namin.. walangjones naman talaga..

anyway, para maayos ang mood.. eto na.. tenan..

una, ang subject ko, english.. (course dapat yun e.. pero para na rin sa mga muwang..) sa s302.. medyo malamig.. weird ang klasmate.. weird ang prof.. di pumasok e.. naisip ko nga baka na-abolish yung section namin.. kaso imposible, lampas 20 naman kami.. ayun.. nakagawa tuloy ng poem.. cute naman.. tungkol sa best seat.. haha

ikalawa, math14 sa w309... adik.. wala na naman.. kinuha lang ang index.. ayun.. saya..

pero ang susunod na mababasa ay malungkot na.. diretso ako sa canteen.. bili ng dating gawi.. punta sa gym.. baka sakali andun sila.. kaso wala e.. patay.. ano ang gagawin ko?? kaya ayun labas ako.. baka andun ang sasakyan.. swerte!!! wala.. mcdo tuloy ako.. napagastos pa.. alangjones.. yun.. ang masaya.. loner akong kumain.. super saya.. parang nakakauplift ng spirit... sobrang saya.. ayun, diretso na sa lib.. sa wakas, pagkalipas ng ilang minuto, andun ang x-block ko.. yippe..

next, hum13 s308 angsaya saya.. intay ako sa labas.. dating gawi.. yippie.. pasok ako mga ten minutes before... di ko napansin may kaklase pala ako sa nstp dati.. hahaha.. kaya ayun loner sa likod.. belat.. buti na lang dumating ang x-block ko.. haha.. may katabi ako.. =) ang prof, masaya siya.. ayos!!

next, fil masaya.. may block ulit ako.. di na ako loner.. kaso bingi kami sa likod.. di namin narinig ang pinagsasabi nung prof.. ayun,, nadissolve kami.. inaalphabetize... haha.. nasa harap tuloy ako.. pero ayos naman.. di ako bulol.. haha.. ang prof.. okay lang..

pauwi,, basa ako.. yes.. anong bago.. wala.. gusto ko lang wala.. hahaha..

sakub, ona irayaygnam?

hay, ano kaya ang mangyayari bukas??

pero ano muna ang nangyari sa akin ngayon?

wala naman, nanuod lang ng movie.. fantastic four at phantom.. mas gusto ko yung fantastic.. pero binuhay ulit ng phantom ang hangad ko sa pag-awit.. pero nawawala na ang naisin kong sumulat.. haha.. totoo.. medyo ayoko nang sumali sa mga ganun.. ewan ko lang.. pero kung may pagkakataon baka pwedeng sunggaban. pagkakataon yun..

tamad talaga ako.. natulog nanuod.. haha..

pero ano kaya ang mga mangyayari bukas.. sa totoo lang wala akong alam.. wala akong ideya.. sana maganda.. pero sana oo talaga..

i hope i tell it right

okay.. so i really hope to tell things right..

start.. last wednesday, i headed to baguio.. not for a so great reason students want to.. it's a funeral.. not a vacation or a relaxation.. we had actually a term break started last last tuesday.. well, it IS REALLY going to end.. anyway.. the start of the trip was not really good.. actually it was not.. well, we took the bus.. we had no chance to take any private vehicle because it's weekdays..

well, we traveled almost six and a half hours.. whew.. it was really long.. and time-consuming.. we traveled long.. when we reached the terminal, it was raining.. then, we waited there for a while then we went to SM baguio.. it was cool in there.. well, we had our dinner there.. fine..

we went to a village.. God! i forgot what's the name of it.. we were offered food. we looked at the cadaver.. we sat.. and did the usual what "we" must do.. i had my frustrations again.. so i wanted to rest.. we climbed a not so high but a very steep inclination to go to the house.. we rested.. it was cold. really cold..

when we woke up, we had to clean ourselves.. the water was so hot.. and i enjoyed it.. it complemented to the cold weather.. then, we went down.. i had a hard time because my shoes could not take the "slipperiness" of the stones because of such mosses.. then, i had my breakfast.. we went up.. it was so steep and it made me catch my own breath.. we waited for so long.. then my short temperedness came back.. we went straight ahead to the st. vincent church.. near the road.. then ceremonies were held.. the actual funeral.. and whatever things..

we finally fulfilled what we are doing there.. therefore it was my turn.. we decided to go to sm again.. well, we were dropped there to have a cab.. it was so weird there that their cab is like an fx to us.. and they are not choosy.. good for them.. bad for us.. we ate at the KFC as usual.. i ordered the fully loaded and they had the bucket.. we had an argument after eating.. we went back to the village to get our things.. we got back to the mall.. and went to the cordillera section.. we bought souvenirs and some stuffs.. we went to the market and bought some veggies and fruits..

there i felt something.. i pitied everybody and felt i am so blessed.. way home, i appreaciated the beauty of the view.. it's foggy.. and all that stuff.. those green trees..
i will upload them as soon as i have my time..

well, we went back to the city.. back to those lights..and all

it's never been the same..

the same old dilemma

it is the same.. and i never get over it.. i just get used with it.. it's never gone.. it's never. it is what i can't get over..

a deep breath

come with me
in my private destiny
no black
no uncertainty
come with me
yes come with me
know what's real
know what's not
know what you have to say
or just shut up
a word to say
may break it the hard way
to have or not
to flow or to clot

leave not me
don't get by me
i'm not your way
to pass and to step on
i'm not your light
to put some glow on your eyes
i'm not your dream
i'm not what you want

please stop
and hear what my words go to
to lead you
to tell you
and come again with me
in to my private destiny
to relaugh
to re"bond"
and to try our luck

now, let go
fill the spaces of reality
and never come back
to my private destiny
it's not the glow
or the light
either your dream
or what you want
it's about you and me
and about the reality

stop.
and go.
just don't look back
and mess up.
a deep breath
a deep breath
relax and it is the end

.no.title.

i haven't done any today or the other days..

i just fix my things and fix myself.

that's it.. i don't want to interrupt others businesses..

get on your way..

itnes

haha.. background=OOR haha..

anyway, kakapanuod ko na naman ng music and lyrics.. wala lang.. parang it always bring something new to me.. puts magic in every scene.. brings away all my sadness.. makes me feel alright.. hay.. it is the movie i will never regret to watch.. it's worth my time..

so confused, my heart ...

i never want this to happen.. (drama.. haha) wala lang.. parang halu halong emosyon.. goodbyes.. loss.. regrets.. mga ganun.. pero, di naman kasi saya lang.. ang totoo sa buhay, it's more on the hard rocks than the soft ice.. hay.. =)

di ko alam kung san tutungo tong post na to.. kung sa direksyong nais ko.. o tungo sa madilim at madawag na mundong mabulaklak.. matalinhaga,,

"things run out... things break down.. things go round.. things never go back..

so hard.. so loud.. wish i never written this song.. so harsh..

opposing lines.. never brought my signs.. goodbye love.. farewell..

see you again when my wounds never go filthy.. see you once again..

never to push.. never to pull.. nor exert force to let you..

reach out.. reach me out.. i'll throw my hands in the window..

hope, you're waiting for that too.. scootch anybody.. to grab it..

to have.. to hold.. to never let go.. to keep.. to be safe..

hidden lies.. heard these cries.. white screen.. to keep my awake..

keep moving.. towards the darkness of light.. away from your 'mis-es'

over the hollows, looking to the past scansion of the shadows..

the thread has fallen.. the end has come.. links are gone..

with the wind.. with the soul.. with my heart.. they're gone..

never to come.. never will come.. and never to remember.. insipidness..

all throughout.. penetrates though history.. my world..

whispers no plethora within.. empty.. still.. stiff.. it's broken..

it calls.. the night comes.. the day is gone.. never to part..

oh.. darkness.. tells me one thing.. to stop.. and be back again.."

hay, sana naintindihan niyo yan.. vague masyado.. lalim na walang kwenta.. hehe

impaired

ang hirap mag post sa blog ko.. why?? nakikinig ako ng out of reach.. why?? wala lang.. kaya mahirap kasi nabali ang aking headset kaya kelangan sit tall ako.. awww..

anyway.impaired kasi mahirap magtype.. hindi ako makagalaw ng maayos, hand movements lang.. no unnecessary movenents.. hay..

trip ko lang maglagay ng laro diyan sa ibaba.. para happy naman.. haha.. pero ang totoo, medyo masama ang pakiramdam ko di dahil di ako nakapasa sa TNB kundi masama lang talaga.. sa dami ng phone ko ngayon, wala silang karga.. haha.. (charge)

pero, nabubuo na sa isip ko ang next obra ko.. ang ang makabagong sisa.. hay..

laro

Tetris
Oh this game is one of the most addictive games ever! WARNING : don\'t play this game unless you have

Game Code 4 your page

simplex

okey kokey..

ngayon, mas composed na ako.. medyo "simplex" ulit.. at confident kahit papaano.. kaharap ang computer..

eto, kung pumasa man ako, e di masaya.. kung hindi naman.. mas masaya.. kasi wala pa akong responsibilidad.. trabaho.. at iba pa.. (hahahahahaha.. yan ang positive thinking..)

tapos na.. haha.. joke.. if it's not my right time.. try lang ng try.. wala namang masama e.. at least, naexperience ko na yun.. yung 8-8 at yung humarap sa jury of (di ko nabilang.. yun ang isa sa pinakaimportante na nakalimutan kong gawin... siguro 15??? di ko sure..) basta.. sa next try.. alam ko na ang gagawin at alam ko na ang "techniques" manggulo hahaha.. joke.. haha..

how was it? yun yung dapat kong sagutin.. kung ano ang naramdaman ko.. kung ano ang mga "regrets" ko.. napakabait nila sa akin.. kasi nga pambata lang ang tanong sa akin.. walang debate.. walang calculus.. at walang laughing portion.. hahahahaha.. how i wish na meron.. super kabado ako.. lalo na yung sa jury of ... compared kay sir agapito.. kasi nga isa lang siya.. ahahahahahaha.. pero mas cool at relaxed kasi si sir.. hindi tulad ng jury.. parang andun ako sa 1 vs. 100.. sila yung mob.. iba ibang utak.. iba ibang level.. iba ibang paraang ng pag-iinterpret.. at parang iba kasi yung atmosphere sa "newsroom" nila.. para kang ininterrogate.. kulang na lang ang ilaw sa itaas.. haha..compared kay sir, madali din ang tanong.. at nakapagisip ako ng maayos in a fast manner.. nakz.. lalo na yung kung ifefeature ko si sir.. ano yun.. haha..

ansaya.. isa yun sa di ko malilimutan.. pero sana mas marami akong pinakitang talent.. mga words na cute.. at hahahahahahhaha..

tanggap ko na kung ano man ang mangyayari.. ambilis.. isang tulog lang yan..

pero may isa akong tanong.. kasama ba ako dun sa thurs??

parang hindi.. hahahaha.. ayos lang.. yippie.. procrastinate na tayo..!!!!

am i doomed to fail?

ito ang last day ng lecture days sa MIT first term. angsaya na malungkot.. **hahay, dapat ba akong mag-english kasi baka mabasa ng TNB staf.. ewan..** kasi naman, masaya kasi nakaraos din sa walang patumanggang mga zero, quizzes, sermon at ingay. masaya kasi umaarangkada na ang tren ng kaalaman. lumalalim ang pagkakakilanlan sa mundo pati sa mga ka-ekekan nito mga orasyon, ritual at tradisyon. at malungkot kasi magkakahiwalay na ang mga taong pinagbuklod ng tadhana - ang pagiging blockmates.. mawawala na parang bula ang mga pinagsamahan..

okey kokey.. sa humanities kanina akala ko napakahirap ng exam. madali naman kahit papaano.. bukod sa mga pinatay at binababoy na mga pangalan.. mga taong huwaran naging rape victim, chop chop at iba pa.. funny.. ambait ni mam.. nakz.. haha.. sa trigo ansaya parang joke na naman.. umulan ng makakapal na clearbook.. mga papel de border.. haha.. ansaya.. nagkaroon ng tips para pumasa.. funny.. ansaya.. sa english, walang kamatayan sulatan.. writing writing writing.. happy.. nasabihan ako na sana magkita pa kami sa next term.. mabait kasi ako.. haha.. ayun, nagpaalam ako para sa interview.. ayun, pinayagan naman at nakarating sa oras.. tumalon muna tayo sa algebra.. ayun, sumilip lang ako para magpaalam.. sa pagsilip ko pambungad pa lang ang accept? oo naman.. tatanggapin ko ang exemption.. 98.9 na kaya ang grade ko.. bakit hindi? ayun, salamat at mabait ang prof ko.. salamat..

sa mga prof ko, salamat sa paggabay di lang sa akin kundi sa kapwa ko kamag-aral.. salamat sa pasensya..

*ano ba to parang graduation hahahaha*

sa TNB naman.. ayun, nag-intay ako ng matagal.. kabado.. at minalas kasi nabura ko yung mas maayos na recorded music.. malas kasi pawis na ako.. malas kasi antagal.. parang tinubuan na ng ugat ang pwet ko.. haha.. malas kasi parang hindi ako papasa.. =c

parang ayaw ko na tuloy ituloy to.. kasi parang wala akong binatbat sa mga kasabayan ko.. wala akong edge.. wala akong bilib sa sarili ko.. parang ubos na ang salop ng kaangasan.. umurong ang lahat ng tibay ng loob.. kinabog ng staff ang confidence ko.. wala naman kasi ako noon e..

sige, nasabi ko na rin e.. ituloy ko na.. pagpasok ko humarap ako sa kanila.. obvious naman na haharap ako sa kanila kasi nasa harap ko sila.. pinalagay ang gamit ko sa gilid.. careless.. binaba ko sa gilid.. pinadescribe ang self ko.. pero bago ko sagutin picture taking muna.. (di ko alam para saan yun?? for file o scandal? haha) smile ako.. yung parang pilit.. pero bago magflash ang cam inayos ko naman.. ewan ko lang kung nakuha ng camera yung maayos.. ayon sinagot ko na naman.. nagpakilala konti. pero di sila natuwa.. nagalak at naligalig.. kaya tinatong nila ako.. madami.. pero tingin ko naman naging mabait sila sa akin.. hindi tulad ng ibang tinanong na mukhang haggard.. pero bago pala ako pumasok ginoodluck ako ng isang staff di ko alam ang name pero kamukha siya ni ate nelle. medyo lumakas ag loob ko nun.. balik sa nauna.. hindi nila ako tinanong sa calculus.. na sana yun na lang kasi marami akong masasabi.. ansaya.. sariwa pa ang mga pahirap sa amin.. sana.. sayang.. hindi ako dinebate.. kasi baka magdugo lang ang ilong ko.. at maubusan ng english.. haha.. medyo joke lang yun.. maraming mga tanong.. nasagot ko naman sana.. tapos sa likod may pinabasa pero di ko naintindihan.. haha.. pero gusto kong magpasalamat sa NEWTON dahil kinompose niyo ang utol na kinanta ko.. salamat.. at pinapunta nila ako sa S303..

malapit na magbell bago ako nakarating sa room ni sir agapito.. mukhang maraming ginagawa kaya di na ako pumasok.. ayokong mangistorbo ng klase.. ayoko.. kaya sa next subject na lang ako nakigulo.. sa S311.. ayun parang mag relax ako sa interview with sir.. ewan.. kasi isa lang siya.. maganda naman ang mga sagot ko.. sana.. at nagkusang loob na sabihin sa sumunod na interviewee na S311 na ang room..

ewan.. parang pagkatapos ko, ansaya ko kasi parang nawalan ng tinik sa dibdib ko.. pero na-realize ko hindi ako pumasa at hindi ako papasa.. ewan.. parang nakakalungkot lang.. i can't get over.. parang i've lost a chance to live a lifetime.. i've seen my downfall in the most painful way.. i've known my capacity the worst way.. i am feeling moribund because of this.. my life goes insipid as this ruined my life.. hahay.. but i never will get tired of trying again.. but if it is not my kismet, goodbye TNB..

kasi may mga messages sa group ng about sa thursday.. wala ako non.. hindi ko alam.. kaya di ako umaasa at nag-english ng ganyan.. pero salamat na rin sa inyo sa paggulo sa sistema ko.. how i wish i never did that.. but i don't regret it..

there's life after TNB.. ang hope ng talunan.. LOSER.. how i wish i am not.. but if being a loser will make me the best, why not lose.. paikot ikot.. nakulong sa kaisipan. natakot sa mangyayari.. ibang iba ang post na to sa original kong pinaplano.. dapat yung mga gagawin ko sana.. mga dapat kong sinagot pero naging dapat kong gawin.. hay..

hindi naman kasi ganoon kagaling na manunulat.. pero naniniwala ako na dapat kong paniwalaan ang sarili ko.. ang tanging maniniwala sakin ang sarili ko..

awooo.. hanging

haha.. straight to the point na.. nangangamba ako na bumagsak sa nstp.. hehe.. kasi.. hindi ko dinala ang student advising form.. pero sana maibigay ko kay sir..

isa pa, hahay, may performance pa para sa TNB stuff,, parang hindi ko naman sila maiimpress sa gagawin ko e.. haha.. ewan.. di ko nga rin alam e.. bahala na.. pero kung sakaling hindi pumasa (wag naman...) may next year pa.. kung pumasa (sana) wahaha...

hay, lapit na tapos ang term.. yippie.. finally.. umuusad na ang tren.. patungo sa mundong hindi ko alam kung magugustuhan ko o hindi..

naalala ko tuloy sabi ni mrs. hamilton, na dapat daw lit prof ako.. tsk.. sabagay, gusto ko rin yun.. kaso hindi ako pumasa sa cw sa up.. e.. malas.. ayos lang yun.. mapagsasabay ko naman e.. sana..

hahay..

i'm not doomed to fail

haha.. tanggalin mo yung not.. at gawin mong in question form.. ayun, famous line ni gee-ann.. haha..

well, straight to the point na.. nakapasa daw ako sa TNB.. huwaaat.. (Bodie..) ano ba PBB season 2 influenced ba ako?? by the way, hindi talaga mag-sink in sa mind ko ang said na balita.. pero, masaya.. satisfying.. amazing.. astonishing.. haha.. pero ang weird.. parang hindi ako masaya.. bakit???

eto, may phone ako.. at hindi ko alam kung paano buksan,,,, nabuksan ko kaso pinatay ko ulit.. awooo...

hindi rin ako naniniwala kasi parang hindi maayos yung mga gawa ko dun.. well, sana makapasa ako for the second screening..

hay.. patapos na ang term..

go cards

eto ang mapua cheerping cardinals..

this video is care of the youtube.. and blah blah...

http://www.youtube.com/watch?v=lQ6H0hR0wCo

click the link..

galing ng cards.. dapat 1.. haha

pics..

ang abandoned building sa tabi ng mit.. i wonder kung pwedeng magrent dun para dun tumira.. wala ng pag-aalala na malalate ka pa.. saya




ang stuff toy sa mapua bookstore.. cute..

go cards

eto ang dating performance ng cheerping cardinals.. compare it to this year.. ipopost ko next time..

1st runner up kami..

choosing friends

wala lang. eto kasi yung tanong sa isang group for the calibration.. well, it doesn't to have much sense.. hindi naman kasi pinipili ang kaibigan.. minsan dumarating na lang sila na walang abiso.. parang bisita sa pasko.. di mo alam kung magbibigay ba ng regalo o manghihingi.. minsan yung gusto mong maging kaibigan ay hindi pwede maging kaibigan.. madalas ganun.. di lang naman sa love stories yung mayaman at mahirap plot..

pero di naman ako nakikinig sa sagot nila.. di kasi ako makaintindi.. ang hina ng boses nila.. saka maingay yung kapaligiran ko.. puro bulong.. ayun.. ako nakisali na rin.. pinakita yung mga kwento ko sa kanila.. sa katabi ko.. kaya ayun wala lang.. tsk..

based on my personal experiences, sa sarili kong perspektibo.. kusa din silang dumadating.. pero kadalasan ang mga pinipili.. they are chosen.. they are chosen out of the crowd.. may step din kasi in developing friendship.. di ko na iisaisahin.. pero kasi, i've been experienced a lot of rollercoaster rides in my friendship story..

lalo na sa high school.. mahirap ang naging ebolusyon ko para marating ang mga tinuturing kong kaibigan.. medyo hindi naging maganda ang simula.. unti unting gumaganda hanggang sa lumala ulit.. ang gulo. kaya siguro nagkakaroon ako ng inspirasyon na magsulat..

an excerpt.. alam nila abby at ghel.. di ba.. haha.. pero ayoko pa rin sabihin online..

that makes me live in the past.. kay ito na lang.. blockmates..

we're trio.. ako si bea saka si kim.. tatlo kami.. sa gym.. tambay.. library.. mundo namin yun.. samahan mo pa ng canteen.. at pauwi.. usap.. usap.. kelan lang naman kami nabuo e.. dati meron kaming pinagbibilangang old set of friends.. siguro, we didn't work out.. parang may kulang e..

kung may pagkukulang, pinupunan.. sinusuportahan.. alalayan.. masaya kami.. madalas.. ang pagiging tao at pagpapalit ng persona ang pinagtatalunan.. si bea naging cr pink softdrinks at madami pa.. ako sinali, ginawang cr.. si kim naging tubig, ano pa ba?? sa kulitan ako naging propesor, si bea naging president, si kim, naging priestess (preso haha joke)..

blockmates ko sila.. yung tinuturing kong blockmates.. kaso, hindi kami pare parehas ng sched next term.. di rin sila sigurado kung papasa sa trigo.. na inaalala nila.. na sabi ko naman papasa sila.. hay..

teka, baka mag tampo yung mga iba kong kaibigan.. nung persdi, si gris,janil,trena,janu.. haha.. (kaya ako nagkaganyan kasi naalala ko yung nakavandal sa may tulay, rubin padilla abo sayaff) sila yung kasama ko nong first day.. sa gym pa kami non.. mcdo.. kaso nag-iba e..

yung una kong nakausap.. si zai.. pati na si di nagsasalitang stef.. na kalauanan nahawa na sa kanila si nori.. seatmate ko si nori sa trigo.. tinulungan ko siya sa isang sw.. katabi ko naman si zai tuwing english.. na sinasabihan kong "i'm feeling uneasy." nakakatext ko sila.. kaso di ko rin sila kaklase next term..

sa nstp, kaklase ko sina grace at trina.. pati na si reggie kagroup ko pa naman.. sa ibang grupo sila di ko alam ang name e.. sorry.. haha.. pero i enjoy my nstp.. lalo na yung group ko.. andun sila mayet, ralph, jerwin,reggie sino pa ba?? nakalimutan ko na.. haha.. teka, nakalimutan kong sabihin sila super DECIR, si father.. si cheerleader.. uhm sino pa.. haha..

sa pe, si carlo at enciso.. haha.. nakalimutan ko ang name na ma-angas.. pinaalis yung natutulog na si katsu.. sa mga kagroup ko.. tapos si sara na kakulitan lang si prof.. nakz.. saya.. i enjoy it very much.. sa mga kapit bahay namin.. andun sila mykel na nakiupo samin nung wala silang klase.. sila yuri.. sino pa ba??

sa humanities, katabi ko si lloyd na napapagalitan ni mam.. kawawa.. di naman siya lagi e.. haha.. tapos ang mga karow ko.. tsk.. haha.. si marc.. sa likod ko.. minasahe ako dati.. medyo masakit pero ok lnag.. haha.. si mayor katabi niya.. yaman!!! at marami pang iba..

sa mga funny people, si gloc.. haha.. si the joker.. and dami pa.. sa mga nagpatawa ng sobra kay mam hamilton kanina.. haha.. sa nstp people na nageenjoy pag tumatawa ako..

sa mga profs na sina Ms. Vilma Severino, humanities prof.. na terror pero may sense of humor.. inaamin din naman niyang talkative siya.. magaling siya.. sobra.. (teka, di dahil baka mabasa niya to kaya ganyan yan ha.. haha) marami siyang naituro sa amin.. yung jilted.. haha.. saka yung mga formulae sa buhay.. mga magaling at mabait.. hehe..si Engr. Melchor Pilones.. mabait.. funny.. saka maganda yung pamamaraan niyang magturo.. sw muna bago idiscuss.. parang mam abrigos in high school.. nagsashare ng experiences.. at sermon all the way.. sana may epekto sa blockmates ko.. kay Mrs. Wilma Hamilton.. magaling mag-english.. funny.. parang natuwa ata sakin e.. haha.. natatakot tuloy ako.. hehe.. pero magaling siya pagdating sa grammar.. pag mali naisisingit yung correction.. sa literature part.. magaling din.. kasi college approach na.. at sa kanya ko nakuha ang love and respect.. haha si Engr. Gilford Estores.. magaling siyang magturo.. at ang masaya di siya nagagalit nong kinorek ko siya.. mabait.. mahabagin din lalo na sa mga palyado.. magaling.. si Engr. Marc Cabrera.. bata pa si sir.. ECE.. nakz.. funny din siya.. nakalaptop.. sosyal.. mabait at maunawain lalo na sa mga may PE.. di ako kasali dun.. pero damay na rin.. magaling magturo.. kahit ba NSTP yun.. e nagiging enjoyable.. relax lang!!! si Prof Loyola nakalimutan ko first name.. mabaet siya.. funny.. sobra.. he makes fun at anyone and anything.. haha.. si Prof Christy Mendoza.. bata pa rin siya.. akala nga namin nong una klasmate namin,.. haha.. pero magaling siya.. drawing ang tinuturo niya.. kaso mukhang babagsak ako sa kanya.. di ako skilled e.. haha.. pero naituturo naman niya ang mga gagawin..

sila ang bumuo sa first term ko.. di ko man ganun kaclose tulad nong trio.. ayos lang.. masaya sila lahat.. pati ang mga prof at instructors..

choosing friends is both choice and destiny.. haha..

sabi nga nila yung mga opposite mo ang mas makakatulong sayo.. ewan ko kung bakit.. hintayin natin ang next term..

mirror of me

this is not my ordinary day.. not an ordinary day for a "writer"... never been wanted..

i appreciate comments for my works.. i really do.. i am fond seeing my works on a concrete paper.. not on scratch and everybody's minds..

i felt an immense pain in my chest.. why? i don't really know.. and i don't want you to know.. i want you to find out..

i never tried copying from others.. maybe the ideas i obtain.. but not how the words are presented.. and how they are exactly written.. i don't like this.. i'm feeling insipid in my own way.. never be the person who likes to write and to create a piece.. not just masterpiece but lifepiece.. i redefine writing as an emotional outlet.. more than anything else.. it's what i can do..

hmmmmmmm.. let me think for a moment.. mirror is just a mirror.. can reflect who you are.. what you are.. but mirror can't hurt you.. they won't retaliate.. but there's one thing mirror can do.. hurt you of showing the truth.. awwwww..

shards of mirror.. broken.. sharp edges..

MSIRAIGALP.. i hate this word.. i hate the sense.. i hate it all.. it has violated the nature of me.. i am a writer.. more than a writer.. i never want it to do.. because i don't want that to happen to me..

please do understand.. i am trying to be good.. not just good.. but i will..

in the earlier posts, i compare mirror to trust.. but now, it is a very different scenario..

i really want to do a panacea.. to help all.. mentally, physically, socially, and emotionally challenged..

now i understand why i have gone OUT Its way..
*note: it is not what you think

chocolates and ice

wow.. hehe.. sweet.. cold..

really time flies.. one snap, high school is finished. another, a term is finished.

like eating chocettes.. within 3 minutes or less, it's gone!!! it will be existing.. the luscious taste. the sweet smiles.. the crunch of every bite.. the taste will last forever..

like ice, it melts. melts as if heat is being tranferred. the coldness of ice. fighting the warmth. will be dissolved with the water..

my old and new chocs and ice, one wish. hope you will never be consumed easily and be melted.

i like sweet and cold..

they may not be consanguine but they made a very sense involving my frustration.

title

i am starting to love my PE class.. kahit di ako ganun ka-active.. reasons: masaya mga classmates. masaya ang prof. masaya ang gym. masaya ang lahat.. smile!!!

kahit isang meeting na lang kami. last na.. huli.. when it's too late.. it's very late..

haha.. wala lang.. wala naman akong maipost na matino e..

dapat kasi ipopost ko yung friendship between "two street children" at mga estudyante ng lyceum.. nakakatuwa.. parang ang saya saya nila.. parang hindi sila magkaiba ng estado ng buhay..

ano nga kaya ang magandang ipost?? wala naman kasi nangyaring kakaiba ngayon e.. bukod sa evaluation lang ang ginawa namin sa PE. wala nang iba.. orthographic drawing kami.. tapos nag projector.. medyo nagetz ko yung ginawa ko.. nafill up ko na yung sa academic advising stuff..

wala namang bago.. walang cute.. wala.. parang yung dati.. pero para sakin cute na yan e.. bago na yan.. at higit sa lahat hindi ganun kastressful ang bukas.. pwede akong gumala right after.. haha.. pang-ilang time ko pa lang itong gagala..

pero parang sana wag muna tumakbo ang oras.. huminto.. para makasama ko pa kahit sandali ang mga blockmates ko.. di man nila ako nagabayan. natulungan sa mga problema.. naging parte sila sa buhay ko. kahit 0.001% lang.. maliit pero at least meron..

kung may babasang B10 nito paki-abangan lang yung farewell post ko for you.. medyo cute din yun.. yun sana yung speech ko sa english kaso di ko mabibigyan ng diin.. haha..

wala na akong masabi..

paano

paano kaya kung magkatotoo yung "(even if) the sun refuse to shine"?? ano kaya mangyayari?? di ko rin alam.. wala akong ideya..

pero palabok lang yun.. wala naman talaga akong naiisip e.. wala.. pero kagaya ng dati.. gusto kong sabihin na ako'y nabubuhay.. humihinga.. at taong kelangan ng puwang..

balik ulit ako dito.. pero wala lang talaga..

ano ba ang bago sakin? sa mapua? sa mc? sa meycauayan? pilipinas? at earth?

mahirap din.. para ko na rin sinabi na bibilangin ko ang buhok ng sandamakmak na tao sa EDSA nong EDSA 1.. tsk,,

pero kaya na rin siguro ako nagpopost ngayon kasi may audience.. nakikinig.. nagbabasa.. anghirap.. parang may pressure.. parang pag hindi mo sila napasiya.. papatayin ka ng kanilang nanlilisik na mata.. pressure..

pero mas makakabuti sakin kung ipopost ko yung totoo.. totoo kong nararamdaman,, di lang para masatisfy ang kumakalam na utak,,

siguro may sense na tong post na to.. if and only.. haha..

teka, one thing.. bakit kaya kelangan mag-aral.. i've been opposing this since.. matagal na.. pero ang contradiction nag-aaral ako..

apologies and dreams

i would like to take this opportunity to say my apology to persons who misunderstand all things.. mess up..

finished with my apologies..

dreams na..

teka, kanina recognition day ng ewan ko ba.. basta.. fourth year ata.. pero parang gumana na naman ang utak ko.. parang makina.. mga kaisipang nakaktuwa..

una, in the near future, five years or less, kami na yun andun.. masaya.. at malungkot dahil sa mundong kakaharapin.. tapos na sa pamantayan ng mundo - ang grade...
ikalawa, ano kaya kung pag mga magulang na kami e baliktad na.. kung saan balik conservative ang mga bata.. pati technology e bago.. para kang diyos pag sinabi mo ang cell phone etc..
ikatlo, kami na yung mga nagaayos ng graduation..

lumabas din ang paghahangad na bumalik sa high school..

pero ang namutawi sa akin labi.. na nakapukaw ng buo kong mundo.. gusto kong maging professor.. ang galing.. parang dati, di ako ganon natututuwa sa mga guro.. iba ang image nila sakin.. di man ako yung napapagalitan.. e damay na din ako..

segway, kanina sa trigo, nakz naman.. sermon galore.. parang libre ang sermon na sinalo ng bawat tenga.. ako ngisi lang ang sagot ko kay Mr. Pilones.. wala kasi akong masabi.. wala.. di pa naman ako dapat tamaan.. medyo nakakasabay pa naman ako.. mabait pa ang kapalaran.. naungkat pa yung panahon ni kopong kopong.. haha.. pero kawawa yung blockmates ko.. kasi hindi naman yung sarili nila ang dapat ikondisyon.. (sabi kasi ni sir, dapat tanggapin mo na ang pagretake mo sa trigo..) syempre kasama ang budget.. ang mga magulang na sobrag nag-eexpect.. at ang pre-enrollment sched.. tsk.. kawawang B10..

di ko sinasabing bigyan ng false hope.. pero sayang yung effort.. why not give them the last 3 weeks para magbago.. ipakita na papasa sila.. hay.. balik sa dream ko..

sana matupad yung pangarap ko.. sana mabago ko ang pananaw ng estudyante sa mga guro.. di sadista.. di terror.. pero di binabastos.. gusto kong baguhin ang isipan.. gusto kong maging nakakaligalig ang schooling..

teka, deal or no deal na.. tama na tong post na to..

hang

yes. i hang as i am thinking for this post.. tagalog na nga.. oo.. parang computer.. naghang.. di ko kasi alam ang takbo ng daliri ko.. pero i was struck by a comment.. di ko kasi alam kung para saan yun.. bakit? paano? sino? ano? at lahat..

*hang*

parang ang post ko ngayon.. di ko alam.. di ko rin alam ang emosyon na dapat kong madama.. magagalit? matutuwa? malulungkot? ewan.. ah basta.. parang nabubuo na sa utak ko kung sino.. bakit.. paano.. para saan.. ano.. at lahat..

*hang*

*nag-iisip ng ipopost*

*nagbabasa ng texts*

patuloy ang pagtakbo ng utak.. palayo.. papunta.. palapit.. palayo..

*natutuwa sa pag-auto save ng post*

walang kwentang post na naman.. sinasalamin ang utak.. walang kwenta.. puro kalat.. walang hinaharap.. puro panggulo.. walang laman..

*hang*

ano kaya kung di ako pumasok bukas?

*nag-iisip ng mabuti*

*hang*

siguro apektado ang kinabukasan ko.. pwedeng dahil sa di ko pagpasok bukas.. mawala ang trabaho ko.. mawala ang mga oportunidad.. mawala ang mga kasangkapan sa bahay ko.. mawala ang pagkataong iningatn ko.. sa isang maling gawa baka makaapekto ng mundo..

*hang*

anong koneksyon.. siguro dapat tapusin ko na tong post na to.. di ko parin natatapos yung offset swivel plate at yung assignment sa english.. lecture sa trigo.. pagaadvance ko sa algeb.. pagbabasa ko sa humanities.. at iba pa..

*hang*

*turn-off na ang utak*

life's full of regrets

eto na naman.. umaarangkada yung motor sa utak ko.. gumagawa ng ingay na umaalululong at nagtatawag ng pansin.. humihikayat.. nagpaparamdam.. nagpapahiwatig na di ko alam..

ilang taon na ba ang nilalagi ko sa mundong ito? bakit parang andami kong gustong balikan.. sariwain at mga pinagsisisihan.. mga bagay na sanay ginawa at hindi ginawa.. mga pangyayaring sanang hindi naganap..

naku, kolehiyo na ako.. frosh.. first term.. pero nasa puso ko parin ang high school.. hinahanap hanap.. sa pagsariwa ko sa mga alaala, di ko napansin ang paggalaw ng mundo..

di ko napansin na iniiwanan na ako ng mundo.. ang pagtahak sa pag unlad.. tungo sa hinaharap.. hindi ko napansin patapos na ang term.. patapos na ang maliligayan araw ng B10.. B10 na dumamay sa kin kahit hindi nila sinasabi.. B10 na umapi, umalipusta, yumurak sa pagkatao ng isa't isa.. B10 na puno ng saya.. di ko napansin na napapako na ako sa mundong dapat ay lumipas na..

oo, high school nga ang "the best".. the best sa lahat.. kalokohan.. iyakan.. dramahan.. halakhakan.. kagaguhan.. kalaswaan.. katarantaduhan.. lahat.. isa sa mga di ko malilimutan.. pero madami din akong pinalampas sa high school.. di lang mga contest na di ko sinalihan.. mga tanong sa recitation na di ko sinagutan.. mga quiz na di ko pinagbutihan.. mga taong di ko pinangarap makakwentuhan.. madami pa..

sa sobrang dami baka abutin ako ng isang milenyo.. pero di naman siguro.. hindi rin ganun kadami ang atraso ko sa sarili ko.. ako ang nagpasya wala ng iba.. kinontra ko na ang nakaraang post ko na walang sisihan..

madami akong dapat pagsisihan.. madami.. pero hindi ko pinapansin.. bakit? bakit ko sisisihin ang bagay na bumuo sa pagkatao ko.. bumuo sa totoong ako.. bumuo sa mga laman ng isip ko.. bumuo sa paniniwala.. at bumuo ng blog na to..

siguro ang latest na regret sa buhay ko ang di pagtapos sa drawing ko.. pano ba naman di ko naman alam yung offset shivel plate na yun.. hay..

swell with me

SWELL WITH ME

the dark gray sky
covers my life
gives no warmth
brings no light
the dark gray sky
renders my song
no harmony shown
all the love is blown
the drak gray sky
now starts to try
express no ecstasy
just pure agony
the dark gray sky
has broken down
with me nowhere to hide
soon, our worlds will collide

when someone goes older

here i go again.. mental blocked.. mental tortured.. coping up to all thing going on surrounding my divine circle..

confused on what series of words should be shown.. showing of non-existence of dumbness controlling my cerebrum..

okay.. so much for the head-twisting descriptions..

here it goes.. i realize that when someone grows older.. his worries in life become more.. things are getting more complicated..

as i reach my college, there are things i really want to solve.. not just for myself but for others.. i consider everything that should be considered.. i find struggles in things that should not be struggled for..

teka, tama na nga yang english stuff na yan.. dumudugo na ilong ko e.. hehe..

parang natatandaan ko pa yung istorya ng matapang na lalaki na kahit mga multo o creepy creatures e hindi siya natatakot.. pero noong nagkaanak na siya, nagsimula siyang matakot.. citation: nong umakyat sa puno yung anak niya, halos di siya magkandaugaga para pababain ang anak niya..

isang proof na talagang dumami ang worries ng tao pag tumatanda..

nasabi ko na na dumadami ang worries ko.. tumatanda na ako.. oo, hindi naman ako yung dating jp na high school student.. pwede ko namang sabihin na i have grown a lot.. i have learned things.. i have known persons..

at dahil marami akong worries, maybe this is the best time or way to end this post.. kasi, magdradrawing pa ako.. dami dami..

tribute

missing high school

MC Annex walway.. i miss the times when we sit at one of the benches and started planning something.. it is also fresh from my mind when we waited until the sun goes down.. that one of a thousand reasons why i miss high school..

this is our LAPIS Shirt.. the winning shirt..

these are my memorabilla.. it can be lost physically but it will remain in my life forever..

lipat blog

wow... new atmosphere.. bago kasi ang provider e..

bakit nga ba ako naglipat papunta dito? kasi sa ownage, may nag pm sakin at lubha akong nagalak.. masyadong nakakataas ng ego.. na may pumuri sayo.. kaya ito bilang pasasalamat.. itong blog extension na ito ay nagawa..

sana sa mga makakabasa nito, magenjoy kayo.. at feel free to comment.. any form of comment is highly appreciated..

madami na ang mga pagbabago.. nakagawa ako ng forums.. para sa section lang namin.. at para sa high school..

nakagawa din ako ng mga poem.. na-eenhance naman kahit papaano.. bumabagsak sa quizzes.. pumapasa din.. nakakasagot sa recitation at napupuri ng professor.. at ngayon.. sinisipon..

enjoy.. enjoy..

kung mga ma suggestions.. okay lang..

salamat.

di handa

di ako handa para sa post na to.. di pinagisipan.. di pinaghandaan.. currrently, inaayos pa lang ang mga ideas sa isipan.. winawalis ang mga kalat.. pero kahit ganun, maraming bagay ang binibigla pero di mo inaasahang nagiging maayos..

foreword: (nag-iisip pa kasi ng content e) ang iyong mababasa ay punong puno ng hindi ko alam na bagay.. halaw sa isipang di pa maayos kaya't ang lahat ay suspense.. depende sa takbo ng daliri.. ng keyboard.. at buhay..

bukas, PE at DRAWING.. ayoko.. nakakapagod kasi.. pull-ups.. etc.. masakit sa kamay at braso.. drawing.. gagamitin ang braso at kamay.. sa madaling salita di dapat pinagsusunud sunod yun.. sino may kasalanan? ang padalos dalos na isipan na gumawa ng schedule ko.. sino ang gumawa ng schedule ko? ako.. sino ang sisisihin? ang PE at DRAWING!!! walang sisihan..

ngayon ano ang mga ginawa ko? nagexplore sa net.. visit ng forums ko.. azoxyton at mc linkage.. friendster.. mapuaownage.. yahoo.. natulog.. nanuod.. kumain.. at nagsulat.. ano ba ang dapat kong gawin? lecture sa trigo, assignment sa alge, review for the mid sa hum, practice sa speech sa eng... and others.. nagawa ko? hindi!! umaasa na lang walang pasok bukas.. para makapaghanda.. at sa tingin ko ba magagawa ko yun? hindi!!!! conclusion? di makakatulong ang mga walang pasok para magawa ang mga gawain.. mas effective sa akin ang cramming..
cramming? yung ba yung grace under pressure??? pwede, pero sa kin?? hindi.. para may target ako at deadline..

mukhang tama na yan para maialis ko ang kalat sa mga isipan ko..
central idea: ang nalalapit na pagtatapos ng term..

delivery: 911 1111.. haha.. eto na naman ako.. bumabalik ang struggles.. ang paghahanap ng tunay na kaibigan.. lingid sa kaalaman ng nakakarami ang karanasan ko.. mahirap sabihin kasi para ko na ring sinara ang pahinang iyon..

matatapos na kasi ang term at dapat may kasama ako sa susunod.. pero hindi e.. mas gusto nila ng pang umaga.. at hindi ako pwede.. yung mga blockmates ko ngayon.. malapit ng schoolmates at batchmates na lang.. napakalungkot.. yung pinipilit kong intindihin unawain at kaibiganin ay mawawala sa isang iglap.. magsisimula na ulit ng bago.. ng bagong pagkakaibigan.. bagong pakikisama.. bagong bagoong.. mangga.. talong.. repolyo at carrots..

positive na iniisip ko.. marami akong kaibigan.. the more the merrier..

anong merry don? madami ka ngang friends pero it's just the name.. pwede ko ngang sabihing "strangers with a name".. etong thinking na to ay parang katulad sa boy&kris kanina.. yung depensa ng mga working moms na it's more on the quality not the quantity..

anghaba na nito pero di parin malinaw ang gusto kong sabihin.. para akong taong sumigaw at humingi ng tulong pero pag dating ng tutulong e kunwari di ako..

one word that best describes my emotion.. miss.... i miss everybody.. lahat ng dumaan sa buhay ko.. sa masama o mabuting paraan.. matagal o sandali lang.. espesyal o tambay.. lahat.. matanda o bata..

sa pagaakalang gagaan ang loob ko dahil dito.. nagkamali ako.. lalong bumigat.. ewan ko kung bakit siguro.. dapat ng tigilan.. at kumain na.. matulog.. maghanda para bukas.. kahit meron o walang pasok at least handa ako.. di tulad ngayon.. walang pinatunguhan ang post na to.. walang kwenta..

i survived TNB exam

matagal kong hinintay ang oras na yun.. akalain mo.. yung dating weeks na paghahanda ko para sa copyreading at months para spelling.. e kelangan kong reviewhin lahat sa loob ng ilang araw..
kanina, kelangan kong aralin lahat..

whew, 12 hours ko yung tinake.. i was terrorized by the exam.. it gave me headache.. haha.. torture!! pero di parin nagbabago yung pananaw at yung mga sinulat ko dun..
aside sa mga hula ko at tinatamad na article, pasensya sa magchecheck.. kung di nyo ko kunin, okay lang.. may next year pa..

kung maantig naman kayo sa mga "kalokohan" ko na pinagsusulat ko don, salamat..
nakakatawa at nakakatuwa yung staffers.. sana next exam isa na ako sa mga manggugulo haha.. parang kulang pa kasi e.. dapat may concert saka stand up comedy..

nakakaantok yung tagal.. nakakapressure lalo na kung tatlo na lang kayo at halos alas siete y media na.. happy!! may mga distractions din na pc, laptop, psp at monopoly..

antok na ako.. sa mga TNB staff na babasa nito.. sorry, di ako magaling.. pakibasa na lang yung previous post ko.. lutang na ako..

pero nung lumabas ako nung NW403.. parang angsaya saya ko kasi.. i survived TNB exam.. tawa ako ng tawa kahit creepy yung stairs sa 2nd at 1st floor..

teka, medyo creepy din po pala sa MIT intra noh.. lalo na dun sa room namin sa drawing.. yung katapat ng TNB.. sa SW.. parang may silhouette ng lalaki... ewan ko.. kung dahil sa exam yun.. haha..

pero, buhay pa rin ang intra kahit gabi.. tsk.. funny thing..

en-ee-dobolyu

n-e-w new!!!

new week..

new song

new short story..

new...

nakakaantok.. comment ka sa iba kong post.. it's worth the comment..

history repeats itself

hehe, gonna make this one very short and brief.. may virus comp ko eh, baka magloko ulit.. kelangan sulitin ang panahon.. eto na:

di ko naman lubos maisip na ganun din naman pala ang mangyayari.. mula simula, hanggang ngayon.. uulit din pala ako sa umpisa.. di eksaktong eksakto may konting pagbabago.. sa oras.. sa mga tao.. sa panahon.. sa pangyayari.. lahat except for one good reason.. good nga ba?? yung kwento..

naging paksa ko na to sa My Two-Week Best Friend Story ko.. pati dun sa mga succeeding articles na ginawa ko.. halata naman di ba.. friends.. friends ang problema.. di ko pa rin mahanap yung best buddies ko..

di naman siguro lingid sa isip ng iba dyan ang tungkol sa mnga pinagdaanan ko nun hs.. mahirap sabihin.. madaming masasagasaan.. pati ako.. parang naghanap.. nawala.. nasira.. nakahanap ng bago.. sumaya.. nawala.. nasira.. at paulit ulit hanggang matapos ang sinasabing "best part of one's life".

doon nagsimula ang kwento.. akala ko non, tapos na.. kasi nalampasan ko na yung mga yun.. pero isa lang iyong maling akala.. maling mali.. akala ko graduate na ako don.. di pala.. parang pag-aaral din pala yun.. may college pa..

di ko maaaring sabihin yung buong istorya dito.. halos apat na taon ko pa silang makakasama.. di ko sinasara ang lahat ng butas na pwede nilang pasukan.. pero sapat na siguro ang mga nasabi ko sa itaas para malaman nilang sila yun..

nangyari ulit.. iwanan.. pero sa di ko inaasahang pagkakataon.. pero nakakatawa parang nakikibagay sa haba ng oras.. isa o dalawang linggo.. nakakatawa..

di ko sinasabing uulitin ko yung mga pagkakamali ko noong nakaraan pero uulitin ko yung sa tingin kong tama..

ayos, tapos na.. masasave ko na.. baka magloko na kasi e..

back to zero

pwede ring title nito ay one step forward two steps backward..

start na ko.. akala ko naman. nasolve ko na yung problems na yan kaso.. mukhang bumalik ulit ako.. back to zero.. i found myself but they don't find me..

walang pakielaman kung ano gusto kong sabihin.. wala.. blog ko to.. kung may violent reaction ka, magcomment ka.. wala kang pakialam kung sabihin kong kung anu ano..

hindi ko na mabigyan ng justice tong post na to.. wala na. i lost my control.. and everything i will type here is governed by my emotions.. naiinis ako.. pero walang dahilan,. dapat siguro, hindi na ganon..

yoko na, basta sana intindihin iyo yung bagay bago kayo maksira ng buhay... hate you fakers.. die!! bloodsuckers!!! kill!!

masama na ko.. lalayo na ko.. bahala kayo.. you can't see me that way again..

lesson learned? don't trust ANYONE..

tagal na rin ah

medyo brief na tong post na to.. ayoko magtagal.. haha

maypasok ako bukas..may forum ako..at may yoghurt akong katabi..

tagal ko ng naghintay sa pasukan..tagal na rin since nakaapak ako sa mapua..

kabado ako.. wala akong kakilala e.. di ako sociable.. sabi nila.. saka, anghirap.. nakakatamad pa.. i have no reason pa..

ok, kelangan ko tong gawin para sa kin dahil iyon ang pamantayan ng mundong ginagalawan ko..
hirap..

pinagiisipan ko pa kung sasali ako sa talent show. haha

long time needs long life.. haha. ano daw?? basta.. it takes a lot.

salamin

pag nabasag mahirap ng ibalik.

yun na. i compared salamin sa isang bagay na kailangan makuha ng tao from another. and kailangang pangalagaan para mamaintain ang smooth-sailing relationship.

oo, trust nga.. di ko sinasabing i lost my trust to someone or the other way aroung. pero medyo ganun na. both ways.

marami na akong nagawang masama na naging reason para mawala yung trust nila sakin..

worse, it took for so long. i can't take it. but i know as time goes by, na-rerestore pero ako na rin from myself ang umiiwas na maibalik fully.

marami rin namang insensitive out there ang madalas nakaka-down pa sakin lalo.. di naman ako mapagmataas at exposed na sinasabing super galing ako at basta.. hindi ako ganon.. i'm always putting myself down.. pero, yung mga yun, pag kelangan ko ng upliftment sila pa yung nangungunang yuyurak sa pagkatao ko..

i can trust them anymore. di lang naman yon. kasi angbabaw naman non.

pero, kahit ganon.. natututunan ko ng magpatawad at kalimutan yung nangyari pero tandaan yung mga aral..

kaya sa mga bago ko pa lang na makikilala. don't ever break my trust na ibibigay. sa mga nabasag na, don't worry i'm still tryin..

sleep daw oh!!!!

may gusto akong sabihin. mahirap sabihin. maraming makakaalam at makakaintindi kaya minabuti kong pag-isipin muna ang magbabasa. mga subscriber ng libreng articles na gawa ng walang kwentang manunulat. (sobra naman itong pagyurak sa karakter ko bilang manunulat. pero ayos na rin ito kasi masasanay ako sa maaaring sabihin ng ibang mga kritiko at hindi ko ipinangangalandakan ang isang kasinungalingan ako ay magaling... inuulit ko, hindi!!! isa iyong kasinungaling..)

gusto kong malaman ng mga taong nakasalamuha ko ang nilalaman at "katas" ng tekstong ito.

11:30

iyon ang oras ng tulog ko kagabi. alas siete gumising. kulang sa tulog. nanghihina. nakakatamad.
pero, noong minsan, noong nag-aaral ako sa eskuwelahan sa high school pa... kahit limang oras lang ako nakatulog, energetic pa rin ako. it's not time how long you spent sleeping but the quality of how your sleep goes.

yon na!!! tapos na... pero ito panghimagas sa pagkaing inihain ko ngayon...

One-third of your life is spent sleeping.
The quality and quantity of your sleep have a direct effect on your daytime performance.
Loud snoring may be a sign of sleep apnea syndrome, a medical problem that may be associated with high blood pressure and heart disease.
Shift workers may experience symptoms similar to jet lag.
Your sleep affects your mood and vice versa.
People who sleep well and who allow themselves adequate amounts of sleep each night should feel awake and alert all day.
It is possible for you to have a sleep disorder and not be aware of it.

kung naramdaman mong naintindihan mo 'to. hindi ko hinihinging sakin mangyari yon.. i don't need it today.. i'm contented with my life right now. maybe, there are other persons who really need it.. but if God will give me what i need, i'll not waste it and share it to othes.. hehe.. that's more important than selfish things...

hmmm

super ikli nito..

don't mess up with me, you don't know you're messing up with..

hihi.. di ako galit.. wala akong kaaway.. naisip ko lang yung linyang yun... kanino ko kayo sasabihin yun?? sana wala..

have a great evening..

maunawain???

kanina, napanuod ko yung godzilla. ang ganda. thrilling. pero sa likod ng mga sigawan, siraan ng building, barilan, habulan, bombahan, gulatan, at lahat.., may napansin na naman ako..

inuulit ko, i am not pro nor anti-wendy.. maybe, i'm just one of the few na umuunawa kay wendy... (siguro mapapaisip ka kung bakit napunta don no... di ko sasabihin kung bakit, ikaw ang magisip..)

eto yung naisip ko about godzilla or gojira in japanese... ano ang kasalanan niya? kasalanan bang maging higante? gojira only needs food. gojira didn't mean to hurt anyone. at first, gojira (hindi ko masabi na he or she.. kasi pwedeng lalaki pero, pwede ding babae kasi ipinanganak siya asexually..) didn't kill anyone intentionally.. kasalanan bang maging malaki??
una, di siya mananakit kung di siya sasaktan.. give and take..ikalawa, kung di dahil sa kapangasahan ng tao, hindi siya mabubuhay.. respect..ikatlo, kung hindi sa pagiging usisero ng tao, ayun.. curiousity killed the cat (or gojira??)..ikapat, kung walang uunawa, walang katahimikan..

di ko to plinano kasi habang pinapanuod ko yung movie, naawa ako kay gojira. kung hindi nila binaril yung reptile, hindi yung magkacounter attack.. at nung nag-eye to eye yung "the worm guy" saka si gojira, halatang hindi siya mananakit..

naisip mo na ba???

(pero hindi dapat icompare yun haha)

i'm changing for the better -- hahaha

eto ang mga pagbabago sa kin:....

teka, naghahanap ka ba ng intro dito?? naman!!! pinahihirapan mo naman ako.. pero sige, intro na..

sabi nila there is nothing permanent except change.. (sorry kung iba yung alam mo ah.. di ko na kasi matandaan yun exact words e.. makakalimutin na e..) at yun din ang pinaniniwalaan ko.. kahit mga adik-adik nagbabago.. kahit simpleng tao.. lahat.. at yung mga constant sa math?? constant yan for now, pero pagdating ng mga taong "matatalino" pwede nilang baguhin yan..

sa body na.. wala kwenta intro e..

hehe, napansin din naman ng iba, di ko napansin.. nagbabago naman ako.. medyo bumabait. hihi.. medyo pa lang.. at mas nagiging close kay Lord at iniiwasan ko na yung mga makakasama sa akin..

tapos ang body. haha.. ang ikli.. pero yung naman talaga e..

additional facts sa kin..

i love mango..
i love cheese..
i love popcorn..
i love dogs..
i like to sing..
ayun.. lately, pinupursue ko talaga yun dream kong makakanta sa entablado.. ewan ko.. gusto ko talaga..
i like to make routines..
i like horror movies, suspense, thriller pero natatakot na akong panuorin sila..
i like drew barrymore movies..
pag kumanta talaga ako, with emotions hihi..
suportado ko si wendy ng pbb kasi hinarap niya yung odds. (saka eto secret lang, gusto ko madisappoint yung ibang tao pag siya nanalo.. she deserves it naman.. pero di ko siya binoto.. at di siya ang bet ko.. either bea or g-ann..)
i love ice creams..
natry ko ng manuod ng sine alone..
pinaglihi ako sa papaya.. kaya nga madali akong umiyak e..
i can act..
i buy ,sometimes, stuff toys for myself..
i named my guitar, kaitou..
i had a blue pillow.. wala lang.. masama??? haha.. special with it e, di ko nilalabhan yun at iniiyakan ko yun everytime na naiiyak ako.. haha
may cousin akong artista..
may mga pinsan akong maganda ang boses at magaling kumanta.. (sana nagmana ako sa kanila. hihi..)
di pa ako naglalayas.. ayoko umalis no.. mahihirapan lang ako don.. haha.. yun ang mentality ko..
i never tried cigarettes (except for once ata pero walang sindi.. kunwari meron i acted like my father hehe..)
nakainom na ko wine.. pero yung alcoholic na ano.. once.. yung sa bday ni domz.. pero may halo.. di naman nakakalasing.. pero di hinahanap hanap ng bituka ko..
may pamilya ako sa high school, bea-nay ko.. domz- kapatid.. kim-lola.. tapos.. nawala na e. haha.. (di ko alam tatay e..)

nakakalungkot:madalas akong ngumingiti pero deep inside i'm dying.. (awww. totoo talaga yun.. pero ngayon.. masaya na ako kahit ganto lang.. ewan.. siguro contented na ako sa ganito.. at i'm filled with joy He has given..)

feeling unimportant..

ewan. ang gara. hindi naman talaga ito yung gusto kong topic eh. gusto ko lang ito yung ipangfront. haha. wais ba?? ayoko lang na matuwa ka na naman sa topic.. di lahat ng panahon masaya.. di lahat ng binabasa ayon sa gusto mo.. ayon sa paniniwala mo..

siya nga pala.. dalawa na wala kong ngipin.. aw...

i think na occupy na non yung mga spaces na dapat kong gugulin.

teka.. isip muna ulit ako baka may mapiga pa.

isip-isip.

ayun... wala na..

ang mga susunod mong mababasa ay opinyon ng hist at hindi ng network.

.. .. .. .. .. sa totoo?? ayoko ko pang sabihin kung ano ang gusto kong sabihin.. bakit?? diyahe?? medyo.. nakakahiya?? hindi!! bakit ako mahihiya?? wala silang paki.. ako ang direktor sa palabas na to.. at mga mambabasa?? audience..

ok.. eto na.. may sasabihin ako.. walang magagalit.. walang matutuwa.. para patas..
minsan nagmumunimuni ako. marami ako naiisip.. naaalala.. (lagi naman e).. o sige.. ayoko naman diretsuhin.. ayoko.. kasi pag ganun.. baka lalong humantong sa mas malalang sitwasyon na maaari pa namang masolusyonan.. ayoko.. kahit may pagkakataon.. bakit hindi.. sana maapektuhan naman yung mga concerned na tao sa mga salitang binibitawan ko sa sarili ko, "bakit ba nila ako hindi iniintindi? bakit nasabi yon e hindi naman ako....".. ayoko na..

haha, minsan (o madalas) nararamdaman ko na hindi ako importante.. oo nararamdaman ko yun.. palagay mo naman sakin bato para walang maramdaman ganun? teka dapat this post needs an ending.. baliw na ako.. hihi

till next time.. may mas importante na akong sasabihin

never productive

this day wala akong nagawang ikauunlad ng ekonomiya. i spent my days with my comp..

lesson: computers are not always for good..

tnx hsmusical...

tama yung nabasa mo. di yun typo error. salamat sa high school musical. yung movie. napanuod ko na. kanina lang.

noong pinapanuod ko, flashbacks. oo, maraming bumalik sa alaala ko. yung high school days. yung high school friends. yung high school brothers and sisters. yung high school madness. yung high school happiness. yung high school memories. pero it's more than that. higit pa sa alaalang iniwan nila, e yung mga aral yung mas mahalaga.

at natural, kaya nga musical yun kasi may kantahan, sayawan at music. oo. at ang pinaka-di ko inaasahang bumalik e yung kagustuhan kong kumanta, sumayaw at gumawa ng musika.
madami na naman akong na-realize sa pelikulang iyon. ganun naman lagi. i see more than what it is supposed to be. parang weird nga e, nakikita ko yung "essence" ng bagay na wala namang essence.

ngayon, nakikinig ako sa Home - Chris Daughtry.

at nagbalik na ako sa mga sandata ko at kausap. notebook at lapis... hindi lang ako magsusulat ng istorya, tula o kung ano mang pakalat-kala lang sa utak kong aking aayusin kundi gagawa ako kasama ang bago nilang kasangga... at bago ko namang kausap.. ang gitara.. gagawa ako ng kanta.. ingles naman. para maiba..

may lyrics na ako...

understand mei'm not what you seethere's another personbehind me
yung kantang kahit di ma-appreciate ng iba.. ayos lang sakin. minsan gumagawa ako ng kanta di para sa iba kundi para sa sarili ko. yun yung mas importante para sa akin.

oo, minsan nakain ko na yung mga prinsipyo ko, pero importante yung kahit nalabag mo yung sarili mong patakaran, e sa susunod ay mapanindigan mo parin yun.

oo, ayokong ipublish dito yung mga gawa kong kwento. ayoko na!!! di yun makakatulong sa kin. takot akong mapirata. at manakaw ng iba yung gawa ko. anak ko na yun. galing sila sa kin at ayokong di ko sila makitang sumaya.

magulo na to. haluhalo na ang mga topics na pinagsama sama sa isang post. pero still, nakikita ko pa rin yung sense ng pagkakasunod-sunod at pagkasamasama nila.

di ako magaling na writer at kompositor. alam ko yun. tanggap ko. hindi naman ako nagsusulat para sa audience. (except sa contest..) ginagawa ko to para sa sarili ko at sa pinagaalayan ko.

iba na

isa ito sa pinakamaikling post. talagang iba na ang mundo ngayon kesa sa dati. yun lang ang masasabi ko. di ko naman kailangang mag-site ng examples para maniwala kayo e.

sa next kong post, hopefully... susubukan kong sumabak sa paggawa ng istorya. kahit takot na takot ako dahil, ayokong mapirata.

salamat..

some space

nasa sm ako right now.nasa netopia to be exact. nagtaxi na naman ako ago makapunta dito. the reason why i posted this? nothing. i just want to consume some space. get it?

right time

gara, at our last time sa last session namin sa Math Plus, kaunti lang yung mga magkakakilala. hindi ko nakilala yun mga kaklase ko. yun ang isa sa regret ko sa buhay ko, ang nagkaroon ako ng mga kaklaseng hindi ko man lang nakilala.

weird din kasi only on our last day don kami nag-effort na magkipagkilala sa iba. gladly may addition naman sa friends ko. hindi naman siguro ako mag-iisa sa college. alam ko naman hindi Niya ako pababayaan.

nong palabas na kami ng room, nagpower trip kami. may hinahabol kami na kaklase para makausap at ayun successful naman yun trip. nagkakakilala kami at ayun. eventually, may nakita pa kaming apat na kaklase na nasa likuran lang namin. yon, we're going at the same place. okay! ayun. pumunta kami sa destination namin. sa underpass nakasalubong namin yun dalawang lalaki. remembering na nagtanong sila kay sir deo, pano pumunta ng MoA. siguro, hinatid nila yung two girls. okay. diretso na lang kami.

sa sm manila, lakad lakad lang kami. tapos usap usap. share share ng talambuhay. ayun. napagod. tumayo sa malapit sa chicharunan. usap usap. at nakita kami nong two girls. si h**n* at anna. kaya ganon yung isa kasi hindi ko maintindihan e. ayun, umalis sila. sumunod kami. hintay. alis. hintay alis. ganun lang ganun.

nagdecide na rin kami sa samahan yun kasama namin para makausap. ayun, napadpad sa lorenzo ruiz. huwaw. new environment. new experience. pero hindi bago.
nakameet ng bagong tao.

ayun, pagpatak ng alas tres. umalis na ako. bumalik sa mapua at kinuha yung makakapal na libro.

pumuntang QC at umuwi.

right time. siguro mamimeet ko ang best buddies ko at the right time at hindi dapat mainip. kasi yung paghihintay ang nagbibigay ng mas importansya sa bagay na yun.

i'll enjoy the moment. do what it takes to be a better person. and do what it needs to fulfill my tasks.

your move

i have done my move right now. i want to change myself. i want to hold from my faith and where it comes from - GOD. i really know and foresee that there are persons who don't appreciate this move. but this move to use the web to spread the Good News might save a lot of people who read my articles.

this one is senseful. i really know. this is the time i say what i really feel and want to say.

i have posted some in the bulletin to share my thoughts. some might trembling but i felt an immense pain and i want to put it out.

i have done some of my moves, and it is now your turn to change lives to better.

i'm weak

base sa nabasa mong titulo ng post kong ito. oo, mahina ako! sa lahat ng bagay. lahat! di ko kailangang isa-isahin para maniwala ka. napakahina ko. hindi ko nga alam kung bakit ako nakakatayo sa bawat pagkakataon nadarapa ako sa mga pangyayari. nadadapa ako? oo, lahat tayo nadadapa. kahit sabihin mong matatag ka, madadapa at madadapa ka pa rin. kahit sino ka pa.

hina. napakahina ko. pero ano ba ang ibig sabihin ng hina sa akin? ang mahina ay yung taong walang lakas. sa medical, yung parang lantang gulay. yung mahina ay yung di kayang harapin ang pagsubok sa araw-araw. mahina! walang lakas.

di lang sa pangkatawan ako mahina. sa lahat ng bagay mahina ako. kahit paulit ulit ang mga pinagsasabi. kahit isa lang ang "sense" ng mga pinagsasabi ko. ibig sabihin, gusto kong malaman mong mahina ako. hindi sa sinasabi ko na kailangan ko ng taong makakapitan sa panahong malapit na akong mahulog, masasandalan sa panahong di ko kayang tumayo, at masasabihan ng mga bagay na di ko kayang sarilinin. hindi! oo, medyo sarkastiko ang dating non. pero totoo yun. kung darating salamat. kung hindi e di maghintay.

hindi lang ang pagsasabi na mahina ako ang dahilan ng post na ito. hindi. "There's a lot and bigger reason why i posted this" THERE IS!!! hindi sa lahat ng pagkakataon mahina ako. hindi. kaya ako nakakatayo kahit di na kaya ng mga paa ko, kaya ako nakakahinga pa, kaya ako nakakapagpatuloy sa pagsalunga sa agos ng buhay ay dahil BINIBIGYAN AKO NG LAKAS NG MAYKAPAL. minsan nakikita mong malakas ako, matapang, matalino, at parang walang pasang mabigat sa likuran ay dahil sa biyaya Niya. di ko ikinakaila ang lahat ng ito. isa lamang akong basura at patay kapag wala Siya pero nagkakaroon ako ng buhay at saysay pag andyan Siya. Salamat Panginoon.

dahil sa biyaya Niya, nagkaroon ako ng kaunting kaalaman. oo, kahit paano, mayroon naman akong utak. pero nagtanong ako sa sarili ko, regalo pa ba yun o isa ng sumpa? medyo naimpluwensiyahan na rin ng palabas sa telebisyon, yung Pedro Penduko. sa tingin mo, regalo ba ang mayroong katalihunang taglay? hindi ako nagmamalaki na mayroon akong talinong kaunti. pero inihahain ko itong paksang ito para sa mga nakakaranas ng ganito.

minsan, sa isang review session para sa UPCAT sa SCRC noon, may isang proctor ang nagsabing "Bible is just an another good book." medyo gusto kong tumayo at sabihin na kung hindi ka naniniwala sa Kanya, pwede ba wag ka namang mandamay.

ganun ba ang dala ng talino? oo. yun ang sagot ko. naranasan ko na to lalo na pag nagdarasal ako. minsan biglang may pumapasok sa isip ko na kung meron ba talagang Diyos at totoo ba Siya? nagtataka ako. pero kaagad kong kinukumbinsi ang sarili ko na isa lamang iyang pin para mawala ako sa sariling paniniwala. oo, nawawala din ako. hindi ako isang perpekto na tumutungo sa diretsong linya.

minsan din naiisip ko mabuti pa yung mga taong hindi ganun academically inclined kasi they accept the truth without asking why.

iniiwan ko ang tanong na iyan sa iyo. sa inyo at sa lahat. ikaw ang bahalang sumagot diyan sa sarili mong paraan. buhay mo yan. ikaw ang siyang masusunod. maaaring gamitin lang akong instrumento para magising ka. ikaw ang bahala kung maniniwala ka. sa huli, ikaw ang tatayo para sa sarili mo. itaguyod ang gusto mong mangyari.

a help

nong nakaraang biyernes, nakapanuod ako ng isang episode ng MMK. tungkol iyon sa isang liuetenant na nagkaroon ng kanser. pamilyar yon sa inyo. napanuod nyo na yon sa balita. ewan ko ba kung bakit at paano. pero naabot niya ang puso ko. kaya nagtext ako ng

MMK GIVE to 2331.

sana kayong magbabasa nito e magsend din para makatulong sa kanya. makakatulong pa siya sa iba. kahit isa lang marahil malaking tulong na iyon.

wala naman atang aral ito. hmmmmmmmmm. meron pala. sensya.

destiny or coincidence

tinatanong ko lagi sa sarili ko bago ko gawin yung huling column ko sa bamboo dati kung talagang tinadhana akong mag-aral sa MC o ito isang malakaing pagkakataon lamang.

eto ang aking istorya:bago ko matagpuan ang MC madami pa akong eskuwelahan ang dinaanan. una, sa PhiSci. sa exam na yon, di ko talaga ginalingan. di ako umaasang makapasa. ayoko kasi don. kahit may mga benepisyo pag don ako. ikalawa, Ateneo, medyo di ko na ulit sineryoso yung Ateneo. di ko pa siguro dama yung pangangailang doon mag-aral. Ikatlo, QSci, na naman. di ko na naman sineryoso. walang pag-asang pumasa. ikaapat, St. Paul, sa exam na yun minani ko lang. walang paghihirap. ayun pumasa. sa cream section ako. pero catholic school. ayoko na rin. isang gabi bago ang exam sa MC, doon ko lang nalaman ang tungkol doon. sawimpalad, pumasa ako. sa SSC exam naman, ay may review. doon, nag-enroll ako kasi hindi naman ako handa. ilang araw na lang ang ay exam na at di ako handa. at nang exam na, natapos ko naman ito ng maayos. nong lumabas ang resulta, sa wakas pumasok naman ako.

may nakalimutan akong kuwento, sa kabila ng di sineryosong exam sa Ateneo, napunta ako sa waiting list. may kakilala kami doon, na pwedeng makatulong para doon ako mag-aral. kung pinursue ko yung pagiging Atenista ko baka hindi ako naging MCian.

eto naman ang damdamin:tingin ko, i have better opportunities if i have chosen Ateneo. tingin ko din, i will learn more if i chose Ateneo. mas magiging refined ako. mas magiging maganda ang bagay bagay sa kin. at iba ang pananaw ko sa buhay. pero, hindi ko ipagpapalit ang MCian ko sa pagiging Atenista.hindi! kung sa mga pinagsasabi kong naka-bold e, nangyayari sakin. i never met these people who made me and never break me totally. oo, nasaktan nila ako pero hindi matutumbasan non ang mga aral na itinuro nila sa akin, mga pinagsamahan namin, mga tawanan, iyakan, kulitan, at ang lahat ng bagay na naituro ng bawat isa. di lang kaklase ang turing nila sa akin at sa lahat. para na kaming magkakapatid. salu-salo sa pagkain. salu-salo sa halakhak at lungkot. salu-salo sa problema. salu-salo sa hirap at dusa.

oo, di ko talaga ipagpapalit ang pagiging MCian ko. oo, maraming kapintasan ang MC pero hindi talaga mapapantayan ang mga naranasan ko. hindi ko ipagpapalit yun kahit sa Harvard pa o kahit anong pinakamagandang eskuwelahan pa.

oo, destiny yun. tinadhana! masayang masaya ako at sa MC ako napadpad. doon ko nakilala ang mga taong may sayad pero marunong din umiyak. doon ko nalaman ang mga bagay na baon baon ko sa pagtahak sa bagong mundo. doon ako namulat sa bawat kamalian ko at kamalian ng iba. doon ako nabuhay sa bawat araw na walang dugong dumadaloy sa ugat ko. marami akong nakilala.

oo, marami. pero kayo lang ang tumatak ng ganito. i miss you Utol ko. binigyan nito ng katuparan ang pangarap kong magkaron ng kapatid. salamat.

i'm home

(isa sa pinakakinaiinisan kong parte ng pag-iinternet, e yung para sa akin ay napakaganda na ng post ko sa blog ko, e biglang mawawalan ng kuryente. katulad kanina.)

pag tinanong mo ako kung anong pinakagusto kong tambayan? ang sagot ko ay bahay. kasi sa bahay malaya ako kung ano ang gusto kong gawin. malaya akong matulog ng hanggang anong oras ko gusto. malaya akong mag-internet ng walang time limit. malaya akong hindi mag-aral. malaya ako. masaya.

may magara akong panaginip noong nakaraang araw. may isang taong nanggaling sa balkonahe namin at may dalang gamit mula sa bahay namin. sinundan ko siya hanggang makarating kami sa pinakababa. tinanong ko siya ng ano ang pangalan mo o kaya saan ka nakatira? tinanong ko yun na parang matanda na ako at ako ang may-ari ng bahay. sumagot siya na kung bakit ko tinatanong yun ang sabi ko naman ay para ma-idemanda kita. weird.

sa mga nakarating na sa bahay namin, at nagsabing maganda ito at malaki. ito ang masasabi ko. hindi ito ang dream house ko. ang dream house ko yun tila anim ang palapag. malaki ang salamin. mala-western ang istilo at desenyo. ang mga kagamitan ay 'classy'. bullet proof. fire proof. at hi-tech. voice generated ang entrance. totoo. man has no satisfaction. kahit maabot na niya ang tuktok ng bundok nais pa niyang maabot ang bituin. at pag naabot na niya gusto pa rin niyang abutin ang mas mataas, mas makinang, at mas magandang bituin.

totoo iyon, pero naiisip kong habang malaya pa ako sa bahay ko. habang nakakapahinga pa ako dito. habang nagagampanan pa nito ang tungkulin nito sa mga naninirahan rito. tahanan itong matatawag at hindi dapat inaabandona.

tapos ko nang sabihin ang gusto kong sabihin. be contented on what you have.
ikalawa, naguguluhan ako sa away sa loob ng bahay ni kuya. kung sino ang mas tama si wendy o sina g-ann at bea. parehas nagsasabi na sila ang nagpapakatotoo. parehas nagsasabi na stratehiya lang ng katunggali ang ginagawa. paerhas. di ko alam. pero sa bawat housemate may nakikita akong gawi ko. di makakaila.

wala akong gustong sabihin mula don. nais ko lang maisiwalat ang bugso ng damdamin.
i'm going home to the place where i belong. at di ako pupunta sa lugar na may mga taong itutulak ako paalis. lalo na kung tatawag tawagin ako para pumunta pero sa katapusan, iiwanan ka din.

ayokong iniiwan. ayoko. pero di ako takot. di ko kailangan maiwan sa isang tabi para makapag-isip. i need just to get back home.